การกรวดน้ำ

         มีมาก่อนพุทธกาล การกรวดน้ำในงานบุญ เป็นการอุทิศแผ่ส่วนกุศลที่ตนบำเพ็ญแล้วนั้น ส่งไปให้แก่บุรพชนตลอดจนสรรพสัตว์ และตั้งจิตอธิฐานเพื่อคุณงามความดีต่อไป หรืออธิษฐานในสิ่งประสงค์ที่ดีงามให้สำเร็จตามความปรารถนา

 

เมื่อกรวดน้ำเพื่ออุทิศส่วนบุญ

       ๑. ควรเตรียมน้ำสะอาดใส่ภาชนะที่ง่ายแก่การหลั่งริน

       ๒. มือขวาใช้จับ มือซ้ายประคองหลั่งน้ำ

       ๓. เมื่อพระสงฆ์เริ่มอนุโมทนาบท “ยะถา วาริวหา ปูรา” ให้เริ่มกรวดน้ำ

       ๔. น้ำที่กรวดควรให้ไหลติดต่อกันไม่ขาดสายไม่หลั่งน้ำลงบนฝ่ามือหรือใช้นิ้วรองน้ำ       

     ๕. ตั้งใจอุทิศส่วนบุญในใจไปจนจบหรือกล่าวคำอุทิศส่วนบุญว่า “อิทัง เม ญาตินัง  โหตุ” ขอบุญกุศลนี้จงสำเร็จประโยชน์แก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าด้วยเถิด

       ๖. เมื่อพระสวดถึงตอนที่ว่า “มะณิ โชติระโส ยะถา” ควรหลั่งน้ำที่มีอยู่ให้หมดแล้วประนมมือรับพรจากพระ

 

          หากหลั่งบนพื้นดินควรเลือกที่สะอาดหมดจด ถ้าอยู่ในอาคารสถานที่ควรมีภาชนะรองรับอันสมควร    ไม่ใช้กระโถนหรือภาชนะสกปรกรองรับ ควรหลั่งน้ำกรวดให้หมด เมื่อเสร็จพิธีแล้ว จึงนำน้ำที่กรวดนั้น ไปเทลงในดินที่สะอาด การกรวดน้ำเป็นหน้าที่ของเจ้าของงานโดยตรงเพราะถือเป็นเจ้าของบุญกุศล เมื่อจะให้แก่ใคร เจ้าของต้องให้เอง

          บทสวดสำคัญที่ควรรู้และควรจดจำเพราะเป็นบทที่ใช้สำหรับอาราธนาก่อนพระภิกษุเจริญพุทธมนต์ คือ บทอาราธนาพระปริตรและบทอาราธนาธรรมซึ่งใช้อาราธนาก่อนพระแสดงธรรมหรือสวดอภิธรรม

 

คำอาราธนาพระปริตร 

 วิปัตติปะฏิพาหายะ                       สัพพะสัมปัตติสิทธิยา

 สัพพะ  ทุกขะ  วินาสายะ                     ปะริตตัง  พรูถะ  มังคะลัง

 วิปัตติปะฏิพาหายะ                        สัพพะสัมปิตติสิทธิยา

 สัพพะ  ภะยะ  วินาสายะ                       ปะริตตัง  พรูถะ  มังคะลัง

 วิปัตติปะฏิพาหายะ                         สัพพะสัมปัตติสิทธิยา

 สัพพะ  โรค  วินาสายะ                         ปะริตตัง  พรูถะ  มังคะลัง

 

คำอาราธนาธรรม 

พรัหมา  จะ  โลกาธิปะตี  สะหัมปะติ

 กัตอัญชะลี  อันธิวรัง  อะยาจะถะ

 สันตีธะ  สัตตาป  ปะระชักขะชาติกา

 เทเสตุ  ธัมมัง  อะนุกัมปิมัง  ปะชัง