วัฒนธรรมชาวพุทธที่ปรากฎหลักฐานในพระไตรปิฎก

 

 

วัฒนธรรมการใช้และการดูแลรักษาปัจจัย ๔

 

         ๑. สัพพาสวสังวรสูตร  เล่มที่ ๑๒   หน้า ๑๒-๒๐ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้ใช้ปัจจัย ๔ ต้องพิจารณาโดยแยบคายก่อนใช้

 

         ๒. พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗  หน้า ๑๔๔ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุไม่ให้เหยียบเสนาสนะ ในขณะที่มีเท้าเปื้อน, เท้าเปียก  หรือขณะใส่รองเท้า

 

         ๓. พระวินัยปิฎก จุลวรรค  ทุติยภาค  เล่มที่ ๗  หน้า ๓๕๒ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุ ให้ทำความสะอาดเสนาสนะ,  การปิด- เปิดหน้าต่างที่อยู่อาศัย, และการอยู่ร่วมกันกับภิกษุผู้แก่พรรษากว่า

 

 

วัฒนธรรมการดูแลรักษาปัจจัย ๔

 

         ๑. พระวินัยปิฎก  เล่มที่ ๔ หน้า ๓๐๓-๓๒๕ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้เก็บรักษา เสนาสนะหลังจากการใช้แล้ว

 

         ๒. วัจจกุฎีวัตร(วัตรเกี่ยวกับสุขา)  พระวินัยปิฎก  จุลวรรค ทุติยภาค เล่มที่ ๗ หน้า ๔๕๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ การที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุให้ ใช้และรักษาห้องสุขา

 

 

วัฒนธรรมการดูแลรักษาสุขภาพ

 

         ๑. พระวินัยปิฎก  มหาวิภังค์  ปฐมภาค ทุติยภาค และอรรถกถา  เล่มที่ ๓ หน้า ๒๓๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ทรงอนุญาตให้ใช้เภสัช เพราะหมออนุญาต

 

         ๒. พระวินัยปิฎก  ปัญจกนิบาต  อังคุตตรนิกาย  เล่มที่ ๒๒ หน้า ๑๖๑ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุ  ให้ดูแลสุขภาพร่างกาย

 

         ๓. พระวินัยปิฎก  ปัญจกนิบาต  อังคุตตรนิกาย  เล่มที่ ๒  หน้า ๒๗๘ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุในเรื่องการแปรงฟัน

 

         ๔. อังคุตตรนิกาย  ปัญจกนิบาต  เล่มที่ ๓๖ หน้า ๒๖๖  เป็นเรื่อง เกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุถึงสาเหตุของการเกิดโรค และการระวังดูแลรักษาสุขภาพของตนให้ยืนนาน

 

 

มารยาทชาวพุทธ

 

         - พระวินัยปิฎก  จุลวรรค  ทุติยภาค  เล่มที่ ๗  หน้า ๓๔๕ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ ตรัสสอนภิกษุถึงการแต่งงาน,  การพูดจา,  การเดิน และการรับประทานอาหาร  เป็นต้น

 

         -พระวินัยปิฎก  จุลวรรค  สังฆเภทขันธกะ  เป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่พระพุทธองค์ตรัสสอนภิกษุถึงวิธีการ ปฏิบัติตนเมื่อต้องอยู่ร่วมกัน