บทความประจำวัน

ในตอนที่ผ่านมา ผมได้เล่าถึงประโยชน์ของการฝึก สมาธิไปบ้างแล้ว สำหรับในตอนนี้ ผมก็ขอเล่าถึง เนื้อหาในส่วนที่ลึกซึ่งของสมาธิให้มากยิ่งๆ ขึ้นไป โดยผมได้ไปค้นคว้าข้อมูลเบื้องต้นมาจากหลายแหล่ง แต่ในที่สุดพบว่า บทความเรื่อง "ความรู้เบื้องด้น เกี่ยวกับสมาธิ" ให้ข้อมูลได้ชัดเจนที่สุด จึงได้คัดลอกมาจากหนังสือ "คนไทยต้องรู้ " ซึ่งเขียนขึ้นเมื่อ ๓๐ กว่าปีที่แล้ว โดยหลวงพ่อพระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ หัตตชีโว) ผมหวังว่าจะ เป็นประโยชน์ต่อการฝึกสมาธิเบื้องต้นของบัณฑิตทุกท่านนะครับ

   คนส่วนมาก เมื่อเกิดความเครียดจากหน้าที่การงาน แล้ว มักใช้ยาระงับประสาทคลายความเครียดบ้าง บางทีก็เล่นไพ่หวังจะคลายความเครียดบ้าง หรือ ไม่ก็หันหน้าเข้าไปหาอบายมุขตามผับ ตามเธคกันบ้าง เพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ช่วยให้คลายเครียด แต่ จริงๆ แล้ว กล้บไม่ทำให้คลายเครียดเลย แต่ยิ่ง ทำให้เกิดความเครียดสะสมหนักเข้าไปใหญ่ การคลาย ความเครียดแบบไหนเล่า จึงจะถูกวิธี และทำให้หายเครียดได้ อย่างแท้จริง

 ช่วงนี้ น้องๆ หลายคนที่เรียนจบแล้ว ก็เริ่มสมัครงาน บางคนก็ทำงานกันแล้ว ซึ่งนับวันหลังจากนี้ไป ก็จะต้องเจอแต่เรื่องที่ไม่มีในตำราเรียนมากยิ่งขึ้น บางคนยังปรับตัวไม่ได้ ก็จะรู้สึกหนักหนาสาหัสจน เครียดไปทีเดียว ผมก็อยากจะแนะนำเรื่องการ รักษาอารมณ์การทำงานให้ฟังสักเล็กน้อย จะได้มีเทคนิคไว้ใช้ใน ยามเจอแรงกดดัน

 ช่วงนี้ น้องๆ หลายคนที่เรียนจบแล้ว ก็เริ่มสมัครงาน บางคนก็ทำงานกันแล้ว ซึ่งนับวันหลังจากนี้ไป ก็จะต้องเจอแต่เรื่องที่ไม่มีในตำราเรียนมากยิ่งขึ้น บางคนยังปรับตัวไม่ได้ ก็จะรู้สึกหนักหนาสาหัสจน เครียดไปทีเดียว ผมก็อยากจะแนะนำเรื่องการ รักษาอารมณ์การทำงานให้ฟังสักเล็กน้อย จะได้มีเทคนิคไว้ใช้ใน ยามเจอแรงกดดัน

                  ช่วงนี้ มหาวิทยาลัยปิดเทอมแล้ว ตอนนี้ก็จะมี น้องๆ กลุ่มที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัย ต้องปรับตัวใหม่ เหมือนเป็นเฟรชชีในช่วงเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆ ต่างกันตรงที่ว่าเที่ยวนี้เป็นการเข้ามหาวิทยาลัยชิวิต มีสถานที่เรียนคือ องค์กร บริษัท หน่วยงาน ห้างร้าน ที่เราไปทำงานด้วย แน่นอนว่าตารางเวลาชีวิตของเรา จะต้องปรับด้วย

ช่วงนี้นิสิตนักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบ ก็เริ่มทยอยรับ ปริญญาบัตรกันแล้ว ๔ ปีในมหาวิทยาลัยนั้นเร็วมาก เร็วจนเพื่อนบางคนในรุ่นเดียวกัน เรายังไม่รู้จักมัก  คุ้นเท่าที่ควร

วันนี้ ผมอยากจะชวนน้องๆ นิสิตนักศึกษามาศึกษา "ธรรมะ" กันบ้างครับ เพื่อเราจะไดัรู้ว่า ธรรมะจำเป็นขนาดไหนสำหรับชีวิตของคนเรา

 ฉบับนี้ผมขออนุญาตพาน้องๆ เข้าวัด มาฟัง หลวงพ่อตอบปัญหากันบ้างครับ เพราะว่าหัวข้อ วันนี้จะเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ โดยตรง

อย่าอ่านลุย ท่านบอกว่าพออ่านจบบทที่ ๑ แล้ว อย่าเพิ่งรีบอ่านบทที่ ๒ ท่าน ให้ไปหยิบกระดาษหยิบปากกาขึ้นมา แล้วให้เขียนออกมา เพื่อดูว่าเรารู้ อะไรบ้างในบทที่ ๑ เขียนออกมาเป็นหัวข้อ เป็นประเด็นออกมาให้หมด

ขณะนี้ น้องๆ หลายคนก็คงรู้แล้วว่าผลการ เรียนของเทอมนี้เป็นอย่างไร ใครที่ผลการเรียนดี ผมก็ขอแสดงความยินดีด้วย ก็ขอให้รักษาระดับ การเรียนให้ดีต่อไป ส่วนใครที่คะแนนไม่ดี ก็อย่า เพิ่งท้อแท้ ให้ลองกลับมาสำรวจตัวเราเองว่า เมื่อเทอมที่ผ่านมา เราใช้เวลาไปกับอะไรบาง ให้เวลา อ่านหนังสือน้อยไปหรือเปล่า เพราะจะแพ้หรือ ชนะข้อสอบก็อยู่ที่การบริหารเวลานี่เอง

 ผมมารู้จักความเจ็บแสบของการนินทาลับหลัง ว่ามันแย่ขนาดไหน ก็ตอนมาเรียนอยู่มหาวิทยาลัย นั่นเอง เรื่องก็มีอยู่ว่า พอผมรู้ตัวว่ากำลังถูกนินทา ผมก็เลยใช้วิธีด่าคืนไปบ้าง ทำอย่างนี้บ่อยๆ ผลสุดท้ายก็คือได้นิสัยไม่ดีมา กว่าจะแก้นิสัยพูดไม่เพราะได้นี่ หมดเวลาไปหลายปี ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็เป็นคนพูดเพราะ

 สำหรับเรื่องนี้ ผมอาจจะพูดอะไรล่วงหน้าชีวิต น้องๆ ไปสักนิดหนึ่ง ก็ทนๆ ฟังหน่อยแล้วกันนะครับ เรื่องก็มีอยู่ว่า ด้วยความที่มาเรียนอยู่ห่างไกลจาก สายตาของคุณพ่อคุณแม่ บวกกับความเข้าใจว่าตัว เองเป็นผู้ใหญ่แล้ว เลยทำให้รุ่นน้องๆ ของผม หลายคนทำอะไรผิดพลาดไปมากอย่างน่าเป็นห่วง

  ชีวิตในมหาวิทยาลัย มีอิสระเสรีโนการที่จะเลือก เรียนรู้ใหัตัวเอง มีอิสระที่จะเลือกทำกิจกรรมเพื่อ ส่วนรวม แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าใครไม่ระมัดระวัง เรื่องการใช้เวลานอกเวลาเรียนให้ดี พอเรียนจบมาแล้ว ก็อาจจะอยูในลักษณะที่ว่า "เรื่องที่ควรได้เรื่อง กลับไม่ได้เรื่อง ส่วนเรื่องที่ไม่ได้เรื่อง กลับได้เรื่อง"

 ถ้าคุณอยากจะดูชีวิตต้องสู้ของใครสักคนหนึ่งผมขอ แนะนำว่า คุณไม่จำเป็นต้องไปดูที่ไหนไกล เพียงก้าวเข้าไปโนโรงอาหารของมหาวิทยาลัยเท่านั้น เราก็จะเห็นเจ้าของชีวิตต้องสู้ ทั้งหูตั้ง ดูตูบ ทั้งสี่ขา สามขา ทั้งขาดี ขาเป๋ ทั้งหางงอ หางกุด หางชี้ และหางจุก(ตู)ด ซึ่งแม้เขาเหล่านั้น จะค่อนข้าง หลากหลายบุคลิกลักษณะ แต่ว่าล้วนมาจากพันธุ โรดไซด์ (Road Side) หรือพันธุ์ข้างถนนเสมอก้น

วันนี้ผมมีเรื่องของการมีแฟนในวัยเรียนมาฝาก น้องๆ ที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ขณะนี้ครับ ผม อยากให้ลองฟังความคิดของผมดูบ้าง เผื่อว่าจะได้ อะไรดี

    เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปีมาถึง เทศกาลหนึ่งที่ หนุ่มสาวไทยรับเอามาจากวัฒนธรรมตะวันตก อย่างเต็มๆ ก็คือ เทศกาลวันวาเลนไทน์ และทุกๆ ปีกลับมาเสมอ

เดือนนี้ ก็สิงหาคมแล้วนะครับ น้องๆ ก็คงเรียน ผ่านไปครึ่งเทอมแล้ว เป็นครึ่งเทอมที่หมดไปกับ กิจกรรมรับน้องล้วนๆ พอจบรับน้อง ก็ต่อกันด้วย สอบกลางภาค จากประสบการณ์ของผมถ้าใครตั้ง หลักอ่านหนังสือมาตั้งแต่ก่อนรับน้อง สอบกลาง ภาคเที่ยวนี้ ก็คงฉลุย

  วันหนึ่งหลังจากที่ผมเรียนจบมาได้ประมาณ ๖ ปี แล้ว ผมก็เริ่มสังเกตพบว่า เพื่อนๆ ฃองผมที่เรียน จบมาด้วยกัน บางคนก็ไปได้ดี มีหน้าที่การงาน กัาวหน้า ขณะที่บางคนมีแววว่าจะเอาดีไม่ได้ ตั้งแต่ ยังเรียนอยู่ แล้วก็จริงอย่างคิด วันนี้ยังตั้งหลักไม่ได้ แถมยังเป็นหนี้สินล้นพ้นตัวเสียอีก ทำให้ผมอดห่วง อนาคตของพวกเขาไม่ได้ แลัวก็ให้หวนมานึกถึง 

ช่วงนี้ เปิดเทอมใหม่ ทุกสถาบันจึงอยู่ในฤดูกาลรับ น้องใหม่ ผมเองในฐานะที่เคยเป็นรุ่นพี่รับน้องใหม่ กับเขามาก่อน ก็มีข้อเตือนใจมาฝากทั้งรุ่นพี่และ น้องใหม่ในวันนี้ นั่นก็คือ "การรับน้องใหม่ด้วย อบายมุขจากใจรุ่นพี่สู่รุ่นน้อง"

มหาวิทยาลัย ก้าวย่างสำคัญของชีวิต ผมเองแม้จะ สอบเอนทรานซ์ไม่ติดในครั้งนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้ หมายความว่า ผมจะไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิต ตอนนี้เพื่อนๆ หลายคนคงก้าวเข้าไป สู่รั้วมหาวิทยาลัยกันแล้ว ก้าวนี้เป็นก้าวสำคัญ ถือ ว่าเป็นก้าวแห่งการกำหนดอนาคตเลยก็ว่าได้

  น้องที่น่ารักทั้งหลาย ช่วงนี้หลายคนคงสอบ กลางภาคเก็บคะแนนไปหลายวิชาแล้ว เป็นอย่างไร กันบ้าง อ่านหนังสือทันไหม ทำข้อสอบกันได้หรือเปล่า หลายๆ คนบอกว่าไม่มีเวลา ปัญหาที่น้อง เจออย่างนี้ สมัยผมเรียนอยู่ก็เจอเหมือนกัน