บทความประจำวัน

ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีมีหลาวสาวตัวน้อย ๆ คนหนึ่ง วันหนึ่งพี่เลี้ยงของหลานสาวท่านอนาถบิณฑิกะ

เราจะนึกไม่ถึงเลยว่า ท่านเศรษฐีเดินร้องไห้จากบ้านไปถึงวัดพระเชตวัน เพื่อเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ในเมืองสาวัตถี เมื่อมีใครปรารถนาจะถวายทานแด่พระภิกษุสงฆ์ จะต้องมาเชิญท่านผู้มีบุญ ๒ ท่านไปร่วมด้วยเสมอเลย

ท้าวสักกเทวราช เห็นด้วยทิพพจักขุ คือมองมาเลย เพราะสิ่งที่นางจูฬสุภัททาทำ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

“ ธรรมดาบุคคลทั้งหลาย ย่อมหวั่นไหวต่อการสรรเสริญ” คือใครสรรเสริญ แก้ม หน้าแทบแตก

ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีได้คัดเลือกทนาย ๘ ท่าน คือ ท่านคิดแล้วว่า การไปครองเรือน

ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี มีสหายคนหนึ่งซึ่งเป็นเศรษฐีชื่อว่า อุคคะ อยู่ในเมืองอุคคนคร

การเป็นผู้ฟังธรรมด้วยความเคารพธรรมะ คือ ความรู้แจ้งที่เกิดจากการเห็นแจ้งของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เมื่อทรงเล่าเรื่องในอดีตจบแล้ว พระพุทธองค์ก็ตรัสพระคาถาอย่างนี้ว่า “ ผู้ไม่มีบุญจะเป็นผู้มีศิลปะ หรือไม่มีศิลปะก็ตาม

ชายหาฟืนกล่าวกับภรรยาแล้วก็ยังไม่กินเนื้อไก่ ยังรีรออยู่ ที่จริงมันน่าจะหมดปัญหาไปตั้งแต่ตอนนี้ รีบๆ

ในขณะที่ท่านเศรษฐี กล่าวคำว่า ให้ เท่านั้น สิริก็เคลื่อนจากหงอนไก่ไปประดิษฐานอยู่ที่ดวงแก้วมณี

ครั้งนั้นที่บ้านของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี มีเทวดามิจฉาทิฏฐิตนหนึ่ง สิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูที่ ๔

ทานที่เวลามพราหมณ์ให้ เปรียบเสมือนกระแสน้ำในแม่น้ำ ที่ไหลไปไม่ขาดสายเลย

ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีกราบทูลว่า “ข้าพระองค์รู้สึกไม่สบายใจเลย ที่ถวายทานไม่ประณีตแก่คณะสงฆ์”

ย้อนไปเมื่อแสนกัปปีที่แล้ว (กัปเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เสื่อมไป แสนครั้ง) ในสมัยนั้นมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง

เมี่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมเหล่าพระสาวกเสด็จมาถึง ขบวนต้อนรับของท่านเศรษฐี

เจ้าเชต ปกติเป็นคนตระหนี่ ไม่ยอมจ่ายทรัพย์ของตนง่ายๆ ใครมาขอก็บอกเชิญไปข้างหน้าก่อน

ทรัพย์สินเงินทอง คือ อุปกรณ์การสร้างบารมี

ขอย้อนไปถึงครอบครัวของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีสักเล็กน้อย ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีมีนามเดิมว่า สุทัตตะ แปลว่า ผู้มีตนดี

ในที่สุดเวลาก็มาถึง ท้องฟ้าเริ่มสาง เสียงไก่ขันรับอรุณแว่วมาตามสายลม เศรษฐีเดินออกจากตัวเรือนมุ่งสู่ประตูเมือง

อันว่าพระนครสาวัตถี ราชธานีแห่งแคว้นโกศลนี้ ตั้งอยู่ทางเหนือแห่งแคว้นกาสี มีอาณาเขตไปจนถึงหิมาลัยบรรพต