บทความประจำวัน

อย่าขี้เกียจนั่งธรรมะ อย่าท้อกันนะ ความคิดที่ว่า “วันนี้นั่งไม่ได้ผล..เลิกเสียเถอะ เอาไว้ขยันเมื่อไรก็จะมานั่งต่อ”

ถ้าจะให้สว่างก็ต้องหยุดนิ่ง ฝึกใจไปเรื่อยอย่างสบาย ๆ ด้วยความเบิกบาน สนุกสนาน เหมือนคนที่เขาสนุกกับการทำงาน สนุกกับการเรียน สนุกกับการเล่น

เราต้องนั่งธรรมะเรื่อยไปนะ ทำให้ได้ทุกวันอย่างสม่ำเสมออย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว ไม่ว่าเราจะทำงานหนัก จะเหน็ดเหนื่อย

แม้วันนี้..เรานั่งธรรมะแล้วจะมีแต่ความมืด ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมืดตลอดกาล เช่นเดียวกับความมืดในยามราตรีที่มีเพียงแค่ ๑๒ ชั่วโมง

อย่าทอดทิ้งความเพียรกันนะ ให้ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้เต็มที่ ทำไปทุกวัน แม้ว่าในช่วงนี้...เราอาจจะมีความรู้สึกว่าผลการปฏิบัติยังไม่เกิดขึ้นชัดเจน

 เราจะต้องมีหลักยึดของใจไว้ตลอดเวลา “ภายนอกเคลื่อนไหว ภายในหยุดนิ่ง” ข้างนอกแม้เคลื่อนไหวอย่างไรก็ตาม ข้างในต้องหยุดนิ่ง กิจกรรมในโลกมนุษย์ส่วนใหญ่มักจะเคลื่อนไหวแต่ใจเราก็อย่าให้ไหวตาม อย่างนี้ชีวิตจึงจะสมบูรณ์

ชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง ต้องหมั่นสั่งสมในทุกอิริยาบถ นอกจากเวลานั่งแล้ว เวลายืน เวลาเดิน เวลานอน เราก็ตรึกเอาไว้ ทำจิตให้บริสุทธิ์ เราต้องทำทุกอิริยาบถ ทุกสถานที่และทุกกิจวัตรกิจกรรม ไม่ว่าจะทำภารกิจอะไรก็แล้วแต่..ต้องตรึกเอาไว้

ลูกต้องตัดอารมณ์หยาบ ๆ ภายนอกให้ได้นะ ต้องให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมให้มาก ๆ อย่าไปติดใจกับสิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายที่ชาวโลกเขาติดกัน ติดในคน สัตว์ สิ่งของสิ่งต่าง ๆ

พญามารดึงใจของเราให้ออกไปอยู่ภายนอกตัว ตรึงใจเข้าไปติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ โดยผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

สมาธินั้นต้องสบาย ง่ายที่สุด สบายที่สุดจึงจะถูกหลักวิชชา เราฝึกกันมาอย่างนี้ ทำทุกวันให้สม่ำเสมอ ทำซ้ำ ๆ ตอกย้ำซ้ำเดิมไป

เวลาเราจะออกจากสมาธิ ก็ค่อย ๆ เผยอเปลือกตาขึ้นมาเบา ๆ ทีละน้อย ๆ อย่าผลีผลามลืมผัวะขึ้นมาอย่างนั้น ไม่เอานะแล้วก็นั่งนิ่ง ๆ

พวกเรามีบุญมากที่มาอยู่ในยุคที่มีการฟื้นฟูวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้บังเกิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง....จากการสละชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร ท่านได้ค้นพบวิชชาธรรมกายหวนคืนมาอีกครั้งหนึ่ง

 นอกจากสมาชิกเขตในทุกคนมาสวดธรรมจักรเพื่อบูชาธรรมใครคนหนึ่งแล้ว เราทุกคนยังต้องศึกษาวิชชาธรรมกายด้วย

เราต้องให้เวลาในการทำใจหยุดใจนิ่งควบคู่กับภารกิจประจำวัน ต้องทำให้สม่ำเสมอ อย่าทำๆ หยุด ๆ ไม่เช่นนั้นผลจะเกิดช้า

ฝึกหยุดใจไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ในกลางท้องของเรา จะตรึกนึกถึงดวงใส หรือตรึกนึกถึงพระแก้วใส ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง

การเข้าถึงพระธรรมกาย เป็นงานที่แท้จริงของเราที่ได้เกิดมา เป็นมนุษย์ ถ้าหากเรารอคอยให้ชีวิตมีความพร้อม

ถ้าทุกคนมีความเพียรและทำให้ถูกหลักวิชชา ให้มีสติ สบาย สม่ำเสมอ หมั่นสังเกต แล้วก็สมัครใจที่จะเข้าถึงพระธรรมกายภายใน มีเพียงอย่างนี้แค่นี้เท่านั้น ลูกทุกคนจะต้องสมหวังกันอย่างแน่นอน

ลูกมีบุญที่รู้ว่าเราต้องเริ่มต้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อที่จะเข้าไปถึงพระธรรมกายภายใน มีบุญที่รู้ Know-how หยุดเป็นตัวสำเร็จ ความรู้วิธีการว่าทำอย่างไรจึงจะเข้าถึงพระธรรมกายภายใน

ไม่ว่าเราจะนั่งแบบไหนก็ตาม จะนึกเป็นภาพ หรือไม่นึกเป็นภาพก็ตาม เมื่อใจนิ่งถูกส่วนแล้วก็จะตกศูนย์เข้าไปสู่ภายใน สิ่งที่เราสมมติในเบื้องต้นก็จะหายไป

เมื่อเราเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว จะมีความสุข สดชื่นก้างขวางอย่างไม่มีขอบเขต จะมีความรู้อันบริสุทธิ์ที่ไม่มีประมาณ รู้เห็นไปตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นความจริงของชีวิตเรา ของสรรพสิ่งและสรรพสัตว์ทั้งหลาย เราจะเข้าไปถึงความรู้ชนิดนี้

เราจะต้องปฏิบัติให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ เพราะเกี่ยวเนื่องกับตัวของเราทุกคน ซึ่งวิธีที่จะเข้าถึงพระธรรมกายได้นั้น มีเพียงประการเดียว คือ ทำใจหยุดนิ่งเฉย ๆ ให้นิ่งอย่างเดียว