ชาวนากับงูเห่า
ผู้แต่ง : อีสป
ชาวนาเดินออกจากบ้านในฤดูหนาววันหนึ่ง ระหว่างทางพบงูเห่าตัวหนึ่ง นอนตัวแข็งใกล้ตายอยู่บนคันนา ด้วยความเหน็บหนาว ชาวนาเห็นดังนั้นก็นึกสงสาร จึงอุ้มมันขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนเพื่อให้มันหายหนาว
เมื่องูเห่าได้รับความอบอุ่นก็เริ่มมีกำลังมากขึ้น ทันทีที่เห็นชาวนา มันก็ตกใจ และฉกเขาตามสัญชาตญาณ ก่อนที่จะเลี้อยหนีไป ชาวนาทนพิษบาดแผลไม่ไหวได้แต่รำพึงก่อนที่เขาจะตายว่า "เราไม่น่าช่วยเจ้าสัตว์ร้ายนี้เลย สมควรแล้วที่เราจะต้องตายเพราะมัน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ทำคุณกับคนชั่ว มีแต่จะได้รับความเดือนร้อน
:: พุทธภาษิต ::
สุกรานิ อสาธูนิ อตฺตโน อหิตานิ จ;
ยํ เว หิตญฺจ สาธุญฺจ ตํ เว ปรมทุกฺกรนฺติ
กรรมทั้งหลายที่ไม่ดีและไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ทำได้ง่าย
กรรมใดแลเป็นประโยชน์ด้วยดีด้วย กรรมนั้นแลทำได้ยากอย่างยิ่ง
