นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับเม่น
ผู้แต่ง : อีสป
สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังว่ายน้ำข้ามลำธาร แต่ต้านแรงกระแสน้ำเชี่ยวไม่ไหว จึงเสียหลักถูกน้ำซัดไปติดอยู่ที่ซอกโขดหินกลางลำธาร สุนัขจิ้งจอกพยายามดิ้นรนจนหมดแรงแต่ก็ดิ้นไม่หลุดฝูงเหลือบ จึงพากันบินมาตอมดูดเลือดอย่างหิวโหย
เม่นตัวหนึ่งเดินมาดื่มน้ำที่ลำธาร เห็นฝูงเหลือบรุมกัดหมาจิ้งจอกก็สงสาร "เจ้าคงจะเจ็บปวดมาก ข้าจะไล่เหลือบพวกนี้ให้นะ"
สุนัขจิ้งจอกรีบห้าม "ไม่ต้องหรอก เพราะเหลือบฝูงนี้ดูดเลือดข้าจนอิ่มแปล้แล้วล่ะ จึงแค่บินตอมเฉยๆ ขืนเจ้าไล่เหลือบฝูงนี้ไป เหลือบฝูงใหม่ก็จะแห่มาดูดเลือดข้าอีก คราวนี้ข้าคงไม่มีทางรอดแน่"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การหลีกหนีจากความทุกข์ตรงหน้า อาจได้พบความทุกข์ที่ใหญ่หลวงกว่า
:: พุทธภาษิต ::
สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา
สังขาร เป็นทุกข์อย่างยิ่ง
**เหลือบ หมายถึง สัตว์รูปร่างคล้ายแมลงวันแต่ตัวโตกว่า ตัวเมียดูดเลือดมนุษย์และสัตว์
