นิทานอีสป เรื่อง ราชสีห์เฒ่า
ผู้แต่ง : อีสป
ราชสีห์ชราตัวหนึ่ง เมื่อครั้งที่ยังหนุ่ม มันเคยเป็นที่ยำเกรงของสัตว์ทุกตัวในป่า แต่มาวันนี้ เมื่อแก่ตัวไร้เรี่ยวแรง มันได้แต่นอนอยู่ในถ้ำรอดวามตายไปวัน ๆ
"เจ้าป่าที่ไร้เรี่ยวแรงก็ไม่ด่างจากสุนัขธรรมดาๆ ตัวหนึ่ง"
นี่คือคำเยาะเย้ยถากถางที่มันได้ยิน ทำให้มันอยากจะพิสูจน์ตัวเองอีกครั้งว่า ในวัยชรานี้ มันยังคงมีบารมีพอให้สัตว์อื่นเกรงกลัวอยู่ คิดแล้วมันจึงเดินออกจากถ้ำ มันเห็นลาสองตัวแม่ลูกกำลังยืนเล็มหญ้าอยู่หน้าปากถ้ำ
แม้แม่ลาจะมองเห็นราชสีห์ แต่กลับไม่ให้ความสนใจ ยังคงก้มหน้าเล็มหญ้าต่อไป ราชสีห์เฒ่ารู้สึกโกรธ จึงเดินวางท่าเป็นเจ้าป่าเข้าไปใกล้ พร้อมทั้งส่งเสียงคำรามเพื่อข่มขู่ให้ลาทั้งสองกลัว ทันใดนั้นเอง ราชสีห์ชราก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อลูกลาที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ แม่ กระโดดเตะเข้าที่สะโพกของมันอย่างเต็มแรงนี่ทำให้มันโมโหสุดขีด แต่ราชสีห์เฒ่าก็ไม่มีแรงพอจะทำอะไรโต้ตอบลูกลา สิ่งเดียวที่มันทำได้ คือค่อยๆ เดินลากสังขารที่บอบช้ำกลับเข้าถ้ำไปโดยเร็วเท่านั้นเอง
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ยามสิ้นไร้ซึ่งอำนาจ ชื่อเสียงก็ไม่อาจขู่ใครให้เกรงกลัว
:: พุทธภาษิต ::
วโส อิสฺสริยํ โลเก
อำนาจเป็นใหญ่ในโลก
