นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น
ผู้แต่ง : อีสป
สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยตัวหนึ่งเดินผ่านมายังไร่องุ่น มันเห็นพวงองุ่นสุกฉ่ำห้อยอยู่บนกิ่งไม้สูง มันจึงพูดว่า "พวงองุ่นพวงนั้นคงจะพอช่วยดับกระหายให้ข้าได้บ้าง" มันกระโดดขึ้นคว้าพวงองุ่นแต่ก็พลาด มันจึงหาวิธีอื่น แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร มันก็ไม่สามารถคว้าพวงองุ่นลงมากินได้สักที ในที่สุดมันก็ล้มเลิกความตั้งใจ ก่อนจะบ่นกับตัวเองว่า "องุ่นนั่นคงจะเปรี้ยวมาก ไม่เห็นจะน่ากินสักนิด" แล้วมันก็เดินจากไป
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คนที่ทำสิ่งใดไม่สำเร็จ มักหาเรื่องตำหนิว่าสิ่งนั้นด้อยค่า
:: พุทธภาษิต ::
ปรวชฺชานุปสฺสิสฺส นิจฺจํ อุชฺฌานสญฺญิโน อาสวา ตสฺส วฑฺฒนฺติ อารา โส อาสวกฺขยา
คนที่เห็นแต่โทษผู้อื่น คอยแต่เพ่งโทษนั้น อาสวะก็เพิ่มพูน เขายังไกลจากความสิ้นอาสวะ
