นิทานอีสป เรื่อง แมว, ไก่ และหนูตัวน้อย
ผู้แต่ง : อีสป
หนูน้อยวัยเยาว์ตัวหนึ่งไม่เคยพบเห็นสิ่งใดในโลกมาก่อน มันเกือบจะประสบเรื่องเศร้าอย่างมหันต์เมื่อออกไปเผชิญโลกครั้งแรก และนี่คือเรื่องราวผจญภัยที่มันเล่าให้แม่ของมันฟัง
"หนูเดินเล่นไปเรื่อยๆ อย่างสงบสุข แต่พอถึงตอนเลี้ยวหัวมุมไปยังลานข้างหน้า หนูก็เห็นตัวอะไรแปลกๆ สองตัว ตัวหนึ่งดูดีใจมาก สง่างามด้วย ส่วนอีกตัวเป็นอสุรกายที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่แม่จะนึกออกเลยละจ้ะ แม่น่าจะได้เห็นมันจริงๆ
บนหัวของมัน แล้วก็ตรงคอด้านหน้ามีชิ้นเนื้อสีแดงๆ ห้อยอยู่ มันเดินไปเดินมาไม่หยุด ใช้นิ้วเท้าคุ้ยพื้นดิน ทั้งยังตีแขนสองข้างกระทบข้างลำตัวอย่างแรง ทันทีที่มันมองเห็นหนูนะ มันก็อ้าปากแหลมๆ ของมันราวกับจะกลืนกินหนูเข้าไปงั้นแหละ จากนั้นมันก็ส่งเสียงร้องแสบแก้วหูซึ่งทำให้หนูตกใจกลัวแทบตายแน่ะ"
พอจะเดาได้ไหมว่าเจ้าหนูน้อยของเราพยายามอธิบายถึงตัวอะไรให้แม่มันฟัง ไม่ใช่ตัวอะไรที่ไหนนอกจากไก่บ้านตัวหนึ่ง และพอดีเป็นสัตว์ตัวแรกที่เจ้าหนูน้อยเคยเห็น
"ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสัตว์ประหลาดน่ากลัวตัวนั้น" เจ้าหนูสาธยายต่อ "หนูคงได้ผูกมิตรกับสัตว์ที่ดูจะน่ารักและสุภาพอีกตัวไปแล้วละ มันมีใบหน้าอ่อนโยนเป็นขนหนาฟูและดูท่าทางสงบเสงี่ยมมาก แม้ว่าดวงตาของมันเจิดจ้าแวววาว ในขณะที่มันมองมาทางหนู มันก็แกว่งหางงดงามของมันไปมาทั้งยังยิ้มให้หนูด้วย"
"หนูมั่นใจเลยละว่ามันกำลังจะเข้ามาคุยด้วยในตอนที่เจ้าอสุรกายที่หนูเล่าให้แม่ฟังกรีดร้องออกมา หนูก็เลยต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดสุดชีวิต"
"ลูกรัก" แม่หนูกล่าว "เจ้าตัวท่าทางสุภาพที่เจ้าเห็นไม่ใช่ตัวอะไรหรอกนอกจากแมว ภายใต้รูปลักษณ์ใจดีน่าคบหาของมัน มันตะปบพวกเราอย่างโกรธแค้นมานักต่อนัก ส่วนอีกตัวก็ไม่ใช่อะไรที่ไหน เป็นนกพวกหนึ่งซึ่งไม่มีพิษภัยใดๆ ต่อเจ้าเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่เจ้าแมวเขมือบพวกเรา ดังนั้นเป็นโชคดีเหลือเกิน ลูกรักของแม่ ที่เจ้าหนีเอาชีวิตรอดมาได้ และตราบเท่าที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ จงอย่าได้ตัดสินใครจากรูปลักษณ์ภายนอกอีกนะจ๊ะ"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าได้วางใจแค่รูปลักษณ์ภายนอกที่เห็น
:: พุทธภาษิต ::
มาสฺสุ พาเลน สงฺคจฺฉิ อมิตฺเตเนว สพฺพทา
อย่าสมาคมกับคนพาลซึ่งเป็นดังศัตรูทุกเมื่อ
THE CAT, THE COCK, AND THE YOUNG MOUSE
A very young Mouse, who had never seen anything of the world, almost came to grief the very first time he ventured out. And this is the story he told his mother about his adventures.
"I was strolling along very peceably when, just as I turned the coner into the next yard, I saw two strange creatures. One of them had a very kind and gracious look, but the other was the most fearfull monster you can imagine. You should have seen him.
"On top of his head and in front of his neck hung pieces of raw red meat. He walked about restlessly, tearing up the ground with his toe, and beatinghis arms savegely against his sides. The moment he caught sight of me he opened his pointed mouth as if to swallow me, and then he let out a piercing roar that frightened me almost to death."
Can you guess who it was that our young Mouse was trying to describe to his mother? It was nobody but the Burnyard Cock and the first one the little Mouse had ever seen.
"If it had not been for that terrible monster," the Mouse want on, "I should have made the acquaintance of the pretty creaturn, who looked so good and gentle. He had thick, velvety fur, a meek face, and a look that was very modest, though his eyes were bright and shining. As he looked at me he waved his fine long tail and smiled.
"I am sure he was just about to speak to me when the monster I have told you about let out the screaming yell, and I run for my life.
"My son," said the moter Mouse, "that gentle creaturn you saw was none other than the Cat. Under his kindly appearance, he bears a grudge against every one of us. The other was nothing but a bird who wouldn't harm you in the least. As for the Cat, he eats us. So be thankful, my child, that you escaped with your life, as long as you live, never judge peopleby their looks."
:: The moral of this story is ::
Do not trust alone to outward appearances.
