นิทานอีสป เรื่อง ลูกแพะกับหมาป่า
ผู้แต่ง : อีสป
แพะน้อยแสนร่าเริงตัวหนึ่งถูกคนเลี้ยงสัตว์ทิ้งไว้บนหลังคาจากของโรงเลี้ยงแกะ เพื่อให้มันพ้นจากภยันตรายทั้งปวง เจ้าแพะน้อยกวาดตามองสิ่งต่างๆ อยู่ใกล้ขอบหลังคาตอนที่มันเห็นหมาป่า มันจึงเริ่มเยาะเย้ยถากถาง ทำหน้าล้อเลียน และกลั่นแกล้งเจ้าหมาป่าต่างๆ นานาเพื่อความพึงพอใจของมันเอง
"ข้าได้ยินเจ้าแล้ว" หมาป่าเอ่ยขึ้น "แต่ข้าไม่โกรธเคืองในสิ่งที่เจ้าพูดหรือสิ่งที่เจ้าทำหรอก เพราะตราบใดที่เจ้ายังอยู่บนนั้น ก็เป็นหลังคาต่างหากที่กำลังพูดอยู่กับข้าไม่ใช่ตัวเจ้าเลย"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เรื่องที่ไม่สมควรพูดทุกเมื่อ ก็ไม่ควรพูดออกมาไม่ว่าเวลาใด
:: พุทธภาษิต ::
นาติเวลํ ปภาเสยฺย น ตุณฺหี สพฺพทา สิยา
อวิกิณฺณํ มิตํ วาจํ ปตฺเต กาเล อุทีริเย.
ไม่ควรพูดจนเกินกาล ไม่ควรนิ่งเสมอไป
เมื่อถึงเวลา ก็ควรพูดพอประมาณ ไม่ฟั่นเฝือ.
(พุทฺธ)ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๓๓๘.
THE KID AND THE WOLF
A frisky young Kid had been left by the hardsman on the thatched roof of a sheep shelter to keep him out of harm's way. The Kid was browsing near the edge of the roof, when he spied a Wolf and began to jeer at him, making faces and abusing him to his heart's content.
"I hear you," said the Wolf "and I haven't the least grudge against you for what you say or do. When you are up there it is the roof that's talking, not you."
:: The moral of this story is ::
Do not say anything at any time that you would not say at all times.
