นิทานอีสป เรื่อง ลูกหมูกับสองสหาย
ผู้แต่ง : อีสป
ลูกหมูตัวหนึ่งถูกนำมาเลี้ยงรวมไว้ในคอกเดียวกันกับแพะและแกะ เช้าวันหนึ่งชาวนาเข้ามาจับลูกหมู มันส่งเสียงร้องและดิ้นหนีสุดชีวิต จนแพะกับแกะรำคาญ จึงพูดเหน็บแนมลูกหมูว่า "พวกเราถูกจับไปตั้งหลายครั้ง ไม่เห็นจะต้องส่งเสียงร้องเหมือนเจ้าที่เพิ่งโดนจับครั้งแรกเลย" เมื่อลูกหมูได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า "มันก็ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เวลาที่พวกเจ้าโดนจับไป อย่างมากก็แค่โดนตัดขนหรือรีดนมเท่านั้น แต่ถ้าหากข้าโดนจับไปก็คงจะไม่มีชีวิตรอดกลับมาหรอก"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เรื่องเดียวกันอาจส่งผลกระทบต่อคนแต่ละคนไม่เท่ากัน
:: พุทธภาษิต ::
อจฺจยนฺติ อโหรตฺตา ชีวิตํ อุปรุชฺฌติ
อายุ ขีวติ มจฺจานํ กุนฺนทีนํว โอทกํ.
วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป
อายุของสัตว์ย่อมสิ้นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น.
(พุทฺธ) สํ. ส. ๑๕/ ๑๕๙. ขุ. มหา. ๒๙/ ๑๔๔.
