นิทานอีสป เรื่อง กระต่ายกับไก่ป่า
ผู้แต่ง : อีสป
ณ ป่าแห่งหนึ่ง กระต่ายกับไก่ป่าอาศัยอยู่ใกล้กัน วันหนึ่งกระต่ายออกไปหากินตามปกติแต่โชคร้ายโดนเหยี่ยวตามล่า มันหนีแบบไม่คิดชีวิตและรอดพ้นกรงเล็บเหยี่ยวไปได้แบบหวุดหวิด มันจึงหลบซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้อย่างเหนื่อยล้า ตามลำตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ไก่ป่าผ่านมาเห็นเข้าจึงพูดจาเยาะเย้ย "ยอดนักวิ่งเท้าไวเอ๋ย เจ้าวิ่งได้เร็วกว่าใคร ๆ แต่ทำไมเอาชีวิตไม่รอดแบบนี้เล่า"
กระต่ายตอบไปว่า "ถ้าวันหนึ่งเจ้าถูกเหยี่ยวไล่ล่าดูบ้าง เจ้าก็จะรู้" ไก่ป่าได้ยินดังนั้นก็หุบปากทันที เพราะรู้ตัวว่าถึงตนจะมีปีกแข็งแรงขนาดไหน ก็ไม่สามารถหนีพ้นจากกรงเล็บเหยี่ยวได้เช่นกัน
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ก่อนจะเยาะเย้ยผู้อื่น ควรนึกถึงใจเขาใจเราเสียก่อน
:: พุทธภาษิต ::
ตเมว วาจํ ภาเสยฺย ยายตฺตานํ น ตาปเย
ปเร จ น วิหึเสยฺย สา เว วาจา สุภาสิตา.
บุคคลพึงกล่าววาจาที่ไม่เป็นเหตุยังตนให้เดือดร้อน
และไม่เป็นเหตุเบียดเบียนผู้อื่น, วาจานั้นแล เป็นสุภาษิต.
(วงฺคีสเถร) ขุ. สุ. ๒๕/ ๔๑๑.
