นิทานอีสป เรื่อง หมาป่าหลงกลลา
ผู้แต่ง : อีสป
ลากินหญ้าอยู่ในทุ่งหญ้าที่เขียวขจี สายตาก็เหลือบเห็นหมาป่าตัวหนึ่งเข้ามาหามัน
"มันไม่ได้มาดีแน่" ลาพูด แล้วจึงแกล้งทำเป็นเจ็บขา
เมื่อหมาป่าเห็นก็ถามว่า "ขาเจ้าเป็นอะไรทำไมจึงเดินขาไม่เสมอกัน"
ลาก็ตอบว่า "ข้าโดนหนามตำเท้าก่อนที่ข้าจะมากินหญ้าที่นี่"
ลาคิดใช้อุบายหลอกล่อให้หมาป่าหลงกลมันว่า "เจ้าช่วยดูเท้าที่เจ็บให้ข้าหน่อย เพราะมันเจ็บเหลือเกิน"
หมาป่าพยายามหาหนามที่จำเท้าของลา ลาได้โอกาสก็ใช้ขาอีกข้างหนึ่งเตะหมาป่าอย่างสุดกำลังทำให้ฟันมันล่วงหมดปาก
และมันก็รำพึงรำพันกับตัวเองว่า พ่อสอนให้มันฆ่าสัตว์ แต่ไม่ได้สอนให้มันรักษาสัตว์
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ความหวังดีของเราอาจกลับมาทำร้ายเราเอง
:: พุทธภาษิต ::
เอกํ ธมฺมํ อดีตสฺส มุสาวาทิสฺส ชนฺตุโน
วิติณฺณปรโลกสฺส นตฺถิ ปาปํ อการิยํ.
คนพูดเท็จ ล่วงสัตย์ธรรมเสียอย่างหนึ่ง
ไม่คำนึงถึงโลกหน้าจะไม่พึงทำบาปเป็นอันไม่มี.
( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๘.
