นิทานอีสป เรื่อง นกเหยี่ยวแดงกับนกพิราบ
ผู้แต่ง : อีสป
นกพิราบฝูงหนึ่งหวาดกลัวนกเหยี่ยวที่คอยโฉบจับกินเป็นอาหาร จึงประชุมปรึกษาหาทางแก้ไข นกเหยี่ยวแดงตัวหนึ่งอยากกินนกพิราบจึงออกอุบายเสนอว่า
"ทำไมไม่ให้ข้าเป็นหัวหน้าฝูงล่ะ ข้าก็แข็งแรงไม่แพ้นกเหยี่ยว คุ้มครองดูแลพวกเจ้าได้ปลอดภัยแน่"
ฝูงนกพิราบหลงเชื่อจึงให้นกเหยี่ยวแดงเป็นหัวหน้าฝูง นกเหยี่ยวแดงก็ตั้งตนเป็นพระราชา สวมมงกุฏอย่างสง่างาม
"ในเมื่อพวกเจ้ายินดีให้ข้าเป็นพระราชาของพวกเจ้าแล้วข้าก็ควรจะได้กินนกพิราบตัวอ้วนๆ เพื่อให้มีกำลังใจปกป้องพวกเจ้าได้"
นับตั้งแต่นั้นมา นกเหยี่ยวแดงก็จับนกพิราบกินทุกวัน โดยไม่ต้องโฉบจับให้เหนื่อย ฝูงนกพิราบได้รับความเดือดร้อนมากต่างรำพึงกันว่า "สมน้ำหน้านักเชียวที่โง่เขลายอมให้ศัตรูร้ายเป็นหัวหน้าฝูง จึงต้องพบความลำบากอย่างนี้"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้แข็งเแรงมักใช้อำนาจข่มแหงผู้อื่น
:: พุทธภาษิต ::
นตฺถิ พาเล สหายตา ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล
