นิทานอีสป เรื่อง หมา, ไก่ และหมาจิ้งจอก
ผู้แต่ง : อีสป
หมาและไก่เป็นเพื่อนที่สนดีต่อกัน พวกมันปรารถนาที่จะได้เห็นสิ่งต่างๆ บนโลกใบนี้อย่างเหลือเกิน พวกมันจึงตัดสินใจออกจากฟาร์มและเดินทางสู่โลกกว้างไปตามถนนที่มุ่งสู่พงไพร สองสหายท่องไปเรื่อยๆ ด้วยจิตใจอันฮึกเหิมยิ่ง ทว่ายังไม่พบเจอการผจญภัยใดๆ ที่จะเอามาเล่าได้เลย
เมื่อถึงยามค่ำ เจ้าไก่ก็มองหาที่ทางพอจะเกาะคอนอันเป็นกิจวัตรประจำของมันแล้วก็พบโพรงไม้ซึ่งมันคิดว่าเหมาะแก่การพักแรมตอนกลางคืน เจ้าหมาสามารถคลานเข้าไปนอนข้างในได้ ส่วนเจ้าไก่ก็บินขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง ทุกอย่างเสร็จสรรพเป็นอันดี ทั้งสองตัวก็หลับไปอย่างมีความสุข
เมื่อแสงแรกอรุณสาดส่องเข้ามา เจ้าไก่รู้สึกตัวตื่นขึ้น ชั่วขณะหนึ่งมันลืมไปว่ามันอยู่ที่ไหน และยังนึกว่าตัวเองอยู่ในฟาร์ม ซึ่งมันมีหน้าที่ต้องปลุกทุกคนเมื่อยามเช้ามาเยือน มันจึงเหยียดตัวขึ้นกระพือปีกและโก่งคอขันเสียงดัง แต่แทนที่มันจะปลุกชาวนา มันกลับไปปลุกหมาจิ้งจอกที่อยู่ในป่าไม่ไกลนัก เจ้าหมาจิ้งจอกจินตนาการเห็นภาพอาหารเช้าแสนอร่อยขึ้นมาทันใด มันจึงรีบแจ้นไปยังต้นไม้ที่เจ้าไก่เกาะอยู่และกล่าวอย่างสุภาพว่า
"ยินดีต้อนรับสู่ป่าของพวกเราด้วยใจจริงขอรับ ท่านที่เคารพ กระผมไม่อาจบรรยายได้เลยว่ากระผมยินดีแค่ไหนที่ได้เห็นท่าน ณ ที่นี้ กระผมมั่นใจนักว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้อย่างแน่แท้"
"กระผมรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยขอรับ" เจ้าไก่ตอบน้ำเสียงกลิ้งกลอก "ถ้าท่านจะกรุณาเข้ามาทางประตูบ้านของกระผมตรงโคนต้นไม้นั่น คนเฝ้าประตูของกระผมจะให้ท่านเข้ามาเองขอรับ"
หมาจิ้งจอกผู้หิวโซหาได้เฉลียวใจสักนิด มันเดินอ้อมไปยังโคนต้นไม้ดังที่เจ้าไก่บอก และเพียงชั่วพริบตา เจ้าหมาก็จัดการขย้ำมันทันที
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คนที่พยายามจะคิดร้ายต่อคนอื่นอาจได้รับผลตอบแทนอย่างเดียวกัน
:: พุทธภาษิต ::
สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ.
กรรมชั่วของตนเอง ย่อมนำไปสู่ทุคติ.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๔๗.
