นิทานอีสป เรื่อง แกะเจ้าปัญญา
ผู้แต่ง : อีสป
ลูกแกะตัวหนึ่งหลงฝูงจึงวิ่งเตลิดไปพบกับหมาป่า ขณะกำลังจะถูกจับกิน ลูกแกะเห็นจวนตัวไม่มีทางหนีพ้นจึงแข็งใจยืนเผชิญหน้า พร้อมออกอุบายว่า "ไหน ๆ ข้าก็จะต้องกลายเป็นอาหารของท่านอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้แล้ว ก่อนตายข้าอยากฟังเสียงปีและเต้นรำเป็นครั้งสุดท้ายขอท่านช่วยอนุเคราะห์ด้วยเถิด"
หมาป่านึกสนุกจึงเป่าปีด้วยทำนองเร้าใจ...หมาเฝ้าฝูงแกะตัวหนึ่งวิ่งมาตามเสียง ครั้นเห็นลูกแกะกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงเห่าเรียกพรรคพวกของมัน ทำให้หมาป่าต้องรีบทิ้งปี่วิ่งหนีไปด้วยความเสียดาย
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เมื่อพบลาภหรือมีโอกาสได้แสดงความสามารถ หากมัวหลงระเริงมัวแต่เห็นแก่ความสนุกสนานลาภและโอกาสนั้นก็จะหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดาย
:: พุทธภาษิต ::
ผู้หลงย่อมไม่รู้อรรถ ผู้หลงย่อมไม่เห็นธรรม ความหลงครอบงำคนใดเมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น
