นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกในดงหนาม
ผู้แต่ง : อีสป
สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งชอบไปขโมยลูกไก่เละแม่ไก่ของชาวบ้านมากินเป็นประจำ วันหนึ่งพวกชาวบ้านให้พรานดักซุ่มรอเล่นงานสุนัขจิ้งจอก แต่สุนัขจิ้งจอกเห็นเข้าก่อนจึงรีบวิ่งหนีออกจากหมู่บ้านด้วยความรวดเร็ว
พรานยังคงไล่ล่าตามมาติดๆ สุนัขจิ้งจอกจึงกระโดดเข้าไปซ่อนตัวในดงหนามที่ชายป่าแห่งหนึ่ง หนามอันแหลมคมทิ่มตำสุนัขจิ้งจอกจนเจ็บปวดไปทั้งตัว มันตัดพ้อดงหนามว่า "ทำไมต้องทำร้ายเราด้วย... ในเมื่อเราไม่เคยทำร้ายเจ้า..."
ดงหนามจึงตอบว่า "ลูกไก่และแม่ไก่ก็ไม่เคยทำร้ายเจ้าเช่นกัน และการที่เจ้ากระโดดเข้ามาก็ทำให้กิ่งก้านของดงหนามอย่างเราต้องหักเสียหายไปไม่น้อย"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ก่อนจะตำหนิว่าใครควรย้อนดูตนเสียก่อนว่าเคยทำผิด เช่นนั้นมาก่อนหรือไม่
:: พุทธภาษิต ::
คนที่ถูกนินทาอย่างเดียว หรือ ได้รับการสรรเสริญอย่างเดียว ไม่เคยมีมา แล้วจักไม่มีต่อไป ถึงในขณะนี้ก็ไม่มี
