นิทานอีสป เรื่อง นกกาสองพี่น้อง
ผู้แต่ง : อีสป
นกกาสองพี่น้องอาศัยอยู่ในรังเดียวกัน ในรังมีรูโหว่อยู่รูหนึ่ง นกกาตัวพี่คิดว่า
"น้องชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ"
และนกกาตัวน้องก็คิดว่า
"พี่ชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ"
เวลาผ่านไปปรากฏว่าไม่มีใครซ่อมแซมรัง และรูโหว่นั้นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นกกาตัวพี่ก็คิดว่า
"คราวนี้น้องชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร"
และนกกาตัวน้องก็คิดว่า
"คราวนี้พี่ชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร"
เมื่อฤดูหนาวมาถึง ลมทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็พัดครวญครางและเกร็ดหิมะก็ตกลงมาอย่างหนาแน่น นกกาทั้งสองพี่น้องก็กอดกันอยู่ในรังที่เสียหาย แล้วนกกาก็ร้องออกมาว่า
"หนาวเหลือเกิน! หนาวเหลือเกิน!"
นกกาตัวพี่คิดว่าน้องชายของมันคงไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันจึงคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ
นกกาตัวน้องคิดว่า พี่ชายของมันไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันเลยคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ
แต่นกกาทั้งสองก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดกันแน่นๆ ลมก็เริ่มพัดแรงขึ้นทุกที ในที่สุดรังของนกกาก็ถูกลมพัดลงมากองอยู่บนพื้นดิน และนกกาทั้งสองก็ต้องสิ้นใจตายเพราะความหนาวเหน็บที่แสนทรมาน
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การทำประโยชน์อย่าเพียงแต่คิด ควรลงมือทำเลย
:: พุทธภาษิต ::
โย จ วสฺสสตํ ชีเว กุสีโต หีนวีริโย
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ
ผู้ใดเกียจคร้าน หย่อนความเพียร
ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ร้อยปี ก็ไม่ดีอะไร
ชีวิตของผู้เพียรพยายามจริงจังมั่นคง
เพียงวันเดียวยังประเสริญกว่า
ขุ. ขุ. ๑๗/๒๕/๑๘
