นิทานอีสป เรื่อง ลูกวัวขี้เกียจ
ผู้แต่ง : อีสป
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…มีลูกวัวตัวหนึ่งมักมีนิสัยเกียจคร้าน ไม่ยอมทำงาน วันๆก็เอาแต่วิ่งเล่นบนทุ่งหญ้า
ระหว่างที่ลูกวัวกำลังเพลิดเพลินอยู่นั้นก็เห็นวัวแก่เดินลากเกวียนผ่านมา เจ้าลูกวัวก็เข้าไปเย้าแหย่ ล้อเลียน “โธ่ ! วัวแก่ผู้น่าสงสารต้องลากเกวียนทำงานหนักจนขนสกปรกเกรอะกรัง ดูข้าสิ กินอิ่มนอนหลับสบาย ขนก็สะอาดเงางามราวกับเส้นไหม” วัวไม่พูดสิ่งใดยังคงลากเกวียนต่อไปตามทาง
ต่อมาวันหนึ่ง เมื่อชาวบ้านลากลูกวัวเพื่อนำไปฆ่าสังเวยพิธีบูชายัญ วัวแก่เห็นดังนั้นก็พูดขึ้นว่า “เป็นยังไงล่ะ เพราะเจ้าขี้เกียจแท้ ๆ อยู่ไปก็ไม่ทำประโยชน์ จึงต้องพบจุดจบเช่นนี้ ช่างน่าสงสารยิ่งกว่าข้าที่ต้องทำงานหนักเสียอีก”
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้เกียจคร้านมักพบจุดจบอันน่าเศร้า
:: พุทธภาษิต ::
โกสชฺชํ ภยโต ทิสฺวา วิริยารมฺภญฺจ เขมโต อารทฺธวิริยา โหถ เอสา พุทฺธานุสาสนี
ท่านทั้งหลายจงเห็นความเกียจคร้านว่าเป็นภัย และเห็นการปรารภความเพียรว่าเป็นความปลอดภัย
แล้วปรารภความเพียรเถิด นี้เป็น พุทธานุศาสนี
