นิทานอีสป เรื่อง หนูกับช้าง
ผู้แต่ง : อีสป
หนูตัวหนึ่งวิ่งเที่ยวเล่นไปตามเส้นทางเสด็จของพระราชา มันเป็นหนูที่ยโสโอหังมากเมื่อดูจากขนาดตัวที่เล็กและชื่อเสียงแย่ๆ เหมือนที่หนูทุกตัวเป็น มันเดินไปตามทาง ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในท่อ มันก็รู้สึกได้ว่าบนถนนมีเสียงอึกทึกครึกโครม ไม่นานนักขบวนอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏแก่สายตา เป็นขบวนเสด็จของพระราชาและบรรดาข้าราชบริพารของพระองค์นั่นเอง
พระราชาทรงช้างตัวใหญ่ประดับประดาด้วยเครื่องสัปคับหรูหราตระการตา ข้างกูบอันอลังการของพระราชาเป็นสุนัขและแมวของพระองค์ คนกลุ่มใหญ่พากันแห่ตามขบวนเสด็จ พวกเขาสุดจะปลาบปลื้มกับช้างทรง ขณะที่เจ้าหนูกลับไม่มีใครเหลียวแลสักนิด มันรู้สึกเสียหน้าเหลือเกิน
“งี่เง่าอะไรเช่นนี้!” มันร้อง “มองข้าสิ แล้วพวกเจ้าจะลืมเจ้าช้างงุ่มง่ามนั่นอย่างรวดเร็ว เพราะขนาดอันใหญ่โตของมันใช่ไหมล่ะที่ทำให้พวกเจ้าตาโต หรือเป็นเพราะหนังยับย่นของมัน ทำไม ข้าก็มีตา มีหู และมีขาเท่ากับมัน ข้าก็มีความสำคัญ และ...”
ทันใดนั้นแมวของพระราชาก็เห็นมันเข้า พริบตาต่อมา เจ้าหนูก็รู้ว่ามันหาได้มีความสําคัญอันใดเทียบเท่าช้างไม่
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
แค่ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่ในบางเรื่อง ไม่ได้ทำให้เราเป็นคนยิ่งใหญ่เลยแม้แต้น้อย
:: พุทธภาษิต ::
อวิทฺทสู มารวสานุวตฺติโน
คนโง่ มักตกอยู่ในอำนาจ แห่งมาร
THE RAT AND THE ELEPHANT
A Rat was traveling along the King's highway. He was a very proud Rat, considering his small size and the bad reputation all Rats have. As Mr. Rat walked along-he kept mostly to the ditch he noticed a great commotion up the road, and soon a grand procession came in view. It was the King and his retinue.
The King rode on a huge Elephant adorned with the most gorgeous trappings. With the King in his luxurious howdah were the royal Dog and Cat. A great crowd of people followed the procession. They were so taken up with admiration of the Elephant, that the Rat was not noticed. His pride was hurt.
“What fools!” he cried. "Look at me, and you will soon forget that clumsy Elephant! Is it his great size that makes your eyes pop out? Or is it his wrinkled hide? Why, I have eyes and ears and as many legs as hel I am of just as much importance, and"
But just then the royal Cat spied him, and the next instant, the Rat knew he was not, quite so important as an Elephant.
A resemblance to the great in some things does not make us great.
