นิทานอีสป เรื่อง มารดากับหมาป่า
ผู้แต่ง : อีสป
เช้าตรู่วันหนึ่ง หมาป่าหิวโซเดินด้อมๆ มองๆ อยู่รอบกระท่อมแถวชายหมู่บ้าน มันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้อยู่ในบ้าน แล้วก็ได้ยินเสียงผู้เป็นมารดากล่าวว่า
“ซู่! ลูกเอ๋ย ! หยุดร้องได้แล้ว ไม่อย่างนั้นแม่จะเอาเจ้าให้หมาป่า”
หมาป่าทั้งประหลาดใจแต่ก็ยินดีที่จะได้กินมื้ออร่อย มันจึงนอนหมอบอยู่ใต้หน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ คาดหวังทุกนาทีว่าผู้เป็นแม่จะส่งลูกออกมาให้มัน แต่แม้ว่าเจ้าหนูน้อยจะร้องไห้งอแงต่อไปเพียงใด เจ้าหมาป่าก็ได้แต่รอคอยทั้งวันอย่างสูญเปล่า และแล้วเมื่อถึงยามราตรี มันก็ได้ยินเสียงมารดาของเด็กอีกครั้งขณะที่นางนั่งลงใกล้หน้าต่างเพื่อร้องเพลงกล่อมลูกน้อยให้หลับใหล
“นั่น ลูกรัก ดูนั่นสิ เจ้าหมาป่ามาเอาตัวเจ้าไปไม่ได้หรอก ไม่ ไม่มีทาง พ่อเจ้ากำลังจ้องมองอยู่ และพ่อก็จะฆ่ามัน ถ้ามันเข้ามาใกล้"
จากนั้นไม่นาน ผู้เป็นพ่อก็โผล่ออกมาให้เห็นจากในบ้าน ดีแต่ว่าเจ้าหมาป่ารู้จักวิ่งหนีอย่างชาญฉลาด จึงรอดจากฝูงหมามาได้อย่างหวุดหวิด
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
จงอย่าเชื่อทุกอย่างที่ได้ยิน
:: พุทธภาษิต ::
มา อนุสฺสวเนน
อย่าปลงใจเชื่อด้วยการฟัง ๆ ตามกันมาหรือเพียงมีใครพูดให้ฟัง
THE MOTHER AND THE WOLF
Early one morning a hungry Wolf was prowling around a cottage at the edge of a village, when he heard a child crying in the house. Then he heard the Mother's voice say:
"Hush, child, hush! Stop your crying, or I will give you to the Wolf!"
Surprised but delighted at the prospect of so delicious a meal, the Wolf settled down under an open window, expecting every moment to have the child handed out to him. But though the little one continued to fret, the Wolf waited all day in vain. Then, toward nightfall, he heard the Mother's voice again as she sat down near the window to sing and rock her baby to sleep.
There, child, there! The Wolf shall not get you. No, no! Daddy iswatching and Daddy will kill him if he should come near!"
Just then the Father came within sight of the home, and the Wolf was barely able to save himself from the Dogs by a clever bit of running.
Do not believe everything you hear.
