นิทานอีสป เรื่อง แม่ไก่ตาบอด
ผู้แต่ง : อีสป
ณ บ้านหลังหนึ่ง มีแม่ไก่อาศัยอยู่สองตัว ตัวหนึ่งตาดี ส่วนอีกตัวตาบอดสนิท ในแต่ละวันแม่ไก่ตาบอดจะออกคุ้ยเขี่ยพื้นดิน เพื่อหาอาหารอย่างขยันขันแข็ง ส่วนแม่ไก่ตาดีเอาแต่อยู่เฉย ๆ ไม่เคยออกไปไหนไกล เพราะกลัวว่าเท้าอันอ่อนนุ่มทั้งสองข้างจะหยาบกร้าน แม่ไก่ตาดีใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ด้วยการคอยจิกกินผลไม้ที่แม่ไก่ตาบอดเพียรพยายามหามา แต่มันก็ต้องมีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่สามารถหาเลี้ยงตัวเองได้นั่นเอง
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้ที่มีร่างกายพิการหากมีความขยัน ก็มีคุณค่ามากกว่าคนปกติที่ไม่รู้จักทำมาหากิน
:: พุทธภาษิต ::
โย จ วสฺสสตํ ชีเว กุสีโต หีนวีริโย
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ.
ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี
ส่วนผู้ปรารภความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ก็ประเสริฐกว่า.
(พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๐.
