นิทานอีสป เรื่อง ชาวนากับนกกระเรียน
ผู้แต่ง : อีสป
นกกระเรียนฝูงหนึ่งเห็นชาวนากำลังไถนาอยู่ในทุ่งกว้าง เมื่องานไถเสร็จเรียบร้อย พวกมันก็เฝ้ามองชาวนาหว่านเมล็ดพันธุ์ลงไปอย่างอดทน นี่คืออาหารของพวกมัน นกกระเรียนคิด
ทันทีที่ชาวนาหว่านเมล็ดเสร็จเรียบร้อยและเดินกลับบ้าน พวกนกกระเรียนก็บินลงมาในทุ่งทันที ก่อนจะเริ่มจิกกินเมล็ดพืชอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
แน่นอนชาวนาย่อมรู้จักนกกระเรียนและสันดานของพวกมันดี เขาเคยมีประสบการณ์กับนกพวกนี้มาก่อน จึงรีบกลับมาที่ทุ่งนาอย่างรวดเร็วพร้อมหนังสติ๊กในมือ แต่เขาไม่ได้พกก้อนหินมาด้วย เขาแค่ต้องการขู่นกกระเรียนด้วยการกวัดแกว่งหนังสติ๊กและตะโกนดังๆ ไล่มันเท่านั้น
ทีแรกพวกนกกระเรียนบินเตลิดหนีไปด้วยความกลัวจนขวัญกระเจิง แต่ไม่นานเมื่อเห็นว่าไม่มีพวกมันตัวใดได้รับบาดเจ็บ พวกมันก็ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงก้อนหินหวีดหวิวในอากาศหรือถ้อยคำใดๆ เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่มีทางฆ่าใครตายได้ ท้ายที่สุด พวกมันก็เลิกใส่ใจชาวนา
ชาวนาเห็นว่าเขาคงต้องใช้มาตรการอื่นเสียแล้ว อย่างน้อยๆ ก็เพื่อรักษาเมล็ดพันธุ์ของเขาเอาไว้บ้าง ดังนั้นเขาจึงบรรจุก้อนหินในหนังสติ๊กแล้วยิงออกไปกำจัดนกกระเรียนได้หลายตัว มันได้ผลดังที่ชาวนาต้องการ เพราะหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา นกกระเรียนก็ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในทุ่งนาของเขาอีกเลย
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การเกทับและข่มขู่ด้วยวาจาแทบไม่มีค่าอันใดสำหรับอันธพาล การเกทับก็ไม่แน่ว่าจะไม่มีหมัดหนักตามมาเสมอไป
:: พุทธภาษิต ::
ปมาทมนุยุญฺชนฺติ พาลา ทุมฺเมธิโน ชนา
คนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาท
THE FARMER AND THE CRANES
Some Cranes saw a farmer plowing a large field. When the work of plowing was done, they patiently watched him sow the seed. It was their feast, they thought.
So, as soon as the Farmer had finished planting and had gone home, down they flew to the field, and began to eat as fast as they could.
The Farmer, of course, knew the Cranes and their ways. He had had experience with such birds before. He soon returned to the field with a sling. But he did not bring any stones with him. He expected to scare the Cranes just by swinging the sling in the air, and shouting loudly at them.
At first the Cranes flew away in great terror. But they soon began to see that none of them ever got hurt. They did not even hear the noise of stones whizzing through the air, and as for words,[Pg 65] they would kill nobody. At last they paid no attention whatever to the Farmer.
The Farmer saw that he would have to take other measures. He wanted to save at least some of his grain. So he loaded his sling with stones and killed several of the Cranes. This had the effect the Farmer wanted, for from that day the Cranes visited his field no more.
Bluff and threatening words are of little value with rascals. Bluff is no proof that hard fists are lacking.
