นิทานอีสป เรื่อง แมวจอมขโมย
เช้าวันหนึ่ง แม่ไก่พาลูก ๆ ออกไปเดินเล่นรอบบ้าน จนได้พบกับเจ้าแมวตัวแสบที่แกล้งหลับอยู่ เจ้าแมวเห็นแม่ไก่ไม่สนใจจึงอาศัยจังหวะที่แม่ไก่เผลอจับลูกไก่มากินทันที สักพักแม่ไก่เห็นว่าลูกไก่หายไปตัวหนึ่ง มันจึงร้องเรียกลูก เจ้าของบ้านได้ยินจึงเดินออกมาดู ก็พบว่าลูกไก่หายไป เขารีบออกตามหาจนพบเจ้าแมวตัวแสบนอนอยู่อย่างสบายใจ จึงหยิบไม้ไล่ตีมันทันที เจ้าแมวจึงร้องถามว่า "โอ๊ย ท่านมาตีข้าทำไมนี่" "ก็เจ้าแอบกินลูกไก่ของข้าน่ะสิ" เจ้าของบ้านตอบ แมวปฏิเสธแก้ตัวว่า "ข้าไม่ได้กินนะ ท่านอย่ามาใส่ร้ายข้าสิ" เจ้าของบ้านโมโหจึงพูดว่า "ถ้าเจ้าไม่ได้กิน ทำไมที่มุมปากของเจ้าถึงมีขนไก่ติดอยู่ล่ะ" เจ้าแมวจำนนต่อหลักฐานจึงยอมถูกทำโทษแต่โดยดี
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้ที่ทำผิดมักมีพิรุธให้จับได้เสมอ
:: พุทธภาษิต ::
ปาปํ ปาเปน สุกรํ.
ความชั่วอันคนชั่วทำง่าย .
วิ . จุล. ๗/ ๑๙๕. ขุ. อุ. ๒๕/ ๑๖๘.
