นิทานอีสป เรื่อง แมวคบเสือ
ผู้แต่ง : อีสป
ในหมู่บ้านใหญ่ ยังมีชาวบ้านคนหนึ่งเลี้ยงลูกแมวไว้ เขารักลูกแมวมาก ลูกแมวได้หนีหายไปในป่า ชาวบ้านไม่ได้ออกตามหา เพราะเขามั่นใจว่ามันตายเป็นอาหารของสัตว์ป่าไปแล้ว
ลูกแมวแท้จริงแล้วยังไม่ตาย เมื่อหลงเข้าไปในป่าก็ไปอยู่กับเสือ กลายเป็นเพื่อนกับเสือ
เวลาต่อมาลูกแมวและลูกเสือต่างเติบโตขึ้น เวลาใดที่ลูกเสือออกหาอาหาร ลูกแมวจะติดตามไปด้วยทุกครั้ง นานวันเข้าลูกแมวก็มีนิสัยดุร้ายเหมือนลูกเสือไปทุกที
วันหนึ่งลูกเสือกับลูกแมวออกหาอาหาร ไปเจอกวางตัวหนึ่งลูกแมวจึงพูดขึ้นว่า
"เดี๋ยวข้าจะแอบย่องเข้าไปเกาะหลังมัน แล้วข่วนตากวางให้บอด และเจ้าค่อยไปตะครุบ"
ลูกเสือและลูกแมวร่วมมือกันในการหาอาหารเป็นอย่างดี ทำให้ลูกเสือจับกวางได้โดยง่าย
ลูกแมวที่ตอนนี้มีนิสัยดุร้ายเหมือนเสือได้กลับไปเยี่ยมบ้านของชาวบ้านที่เคยอาศัยอยู่ เมื่อมันเห็นสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน ไม่ว่าเป็นเป็ด แพะ แกะ หรือไก่ ลูกแมวก็กระโจนเข้าไปตะครุบ ข่วนตาให้บอดจนหมดทุกตัว
ชาวบ้านเห็นดังนั้นก็หวาดหวั่น และคิดว่าแมวตัวนี้ช่างดุร้ายเหมือนเสือนัก จึงพากันขับไล่แมวตัวนี้ออกไปจากบ้าน
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คบคนพาล นิสัยย่อมคล้ายคนพาล
:: พุทธภาษิต ::
ยาทิสํ กุรุเต มิตฺตํ ยาทิสญฺจูปเสวติ,
โสปิ ตาทิสโก โหติ สหวาโส หิ ตาทิโส.
คบคนเช่นใดเป็นมิตร และสมคบคนเช่นใด,
เขาก็เป็นคนเช่นนั้น เพราะการอยู่ร่วมกันย่อมเป็นเช่นนั้น.
( โพธิสตฺต) ขุ. ชา. วีส. ๒๓/ ๔๓๗.
