นิทานอีสป เรื่อง สุนัขกับท่อนไม้
ผู้แต่ง : อีสป
สุนัขเฝ้าบ้านตัวหนึ่งมีนิสัยดุร้าย ชอบไล่กัดผู้คนที่เดินผ่านไปมา สร้างความรำคาญให้กับเพื่อนบ้านในละแวกนั้น เมื่อเจ้าของสุนัขถูกต่อว่ามากๆ จึงเอาโซ่ล่ามสุนัขไว้กับท่อนไม้หน้าบ้าน แต่เจ้าสุนัขเกเรกลับคิดว่า เจ้านายให้ท่อนไม้เป็นรางวัลตอบแทนความดีที่มันทำตัวดุร้ายอย่างนั้น มันจึงชอบยืนชูคออยู่ข้างท่อนไม้ด้วยความภาคภูมิใจ และถ้ามีสุนัขตัวใดเดินผ่านมา มันก็จะพูดอวดเสียงดังว่า
"สุนัขอย่างพวกเจ้า คงไม่มีวันได้รางวัลเป็นท่อนไม้ที่แข็งแรง เหมือนอย่างที่ข้าได้จากเจ้านายของข้าหรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เหตุการณ์เป็นอย่างนี้เรื่อยมา จนวันหนึ่ง เจ้าสุนัขเกเรก็หัวเราะไม่ออกเมื่อสุนัขชราตัวหนึ่งที่ผ่านมากล่าวแก่มันว่า
"ถ้าเจ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเจ้าจะรู้นานแล้วว่า ทั้งท่อนไม้และโซ่ที่ล่ามเจ้าไว้นี้ มิได้เป็นรางวัลแก่การทำดีของเจ้าหรอก แต่มันคือเครื่องประจานความเกเรดุร้ายของเจ้าต่างหาก"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
สิ่งที่เราหลงคิดว่ามีค่า อาจไม่มีราคาใด ๆ ในสายตาคนอื่น
:: พุทธภาษิต ::
คนไร้ปัญญา ไม่มีความพินิจพิจารณา
