นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับแพะ
ผู้แต่ง : อีสป
หมาป่าหิวโซเห็นแพะตัวหนึ่งกำลังเล็มหญ้าอยู่บนยอดผาชัน ซึ่งมันไม่มีทางจับเจ้าแพะได้เลย
"ตรงนั้นอันตรายมากนะท่าน" หมาป่าร้องแสร้งทำเป็นห่วงใยในความปลอดภัยของเจ้าแพะเหลือประมาณ "ท่านอาจจะตกลงมาก็ได้ ได้โปรดฟังข้าแล้วลงมาเสียเถิด! ตรงนี้ท่านจะได้กินหญ้านุ่มๆ และอร่อยที่สุดของบ้านเมืองนี้ จะมาเท่าไรก็ได้ตามที่ท่านต้องการเลยละ"
เจ้าแพะมองลงมาจากขอบผา
"ท่านช่างห่วงใยตัวข้าเสียนี่กระไร" แพะตอบ "และท่านก็ช่างเอื้อเฟื้อเรื่องหญ้าของท่านเหลือเกิน แต่ข้ารู้จักท่านดี ท่านก็แค่คิดถึงอาหารของท่านเท่านั้นแหละ ไม่ใช่ข้าหรอก!"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คำเชิญจากคนเห็นแก่ตัวย่อมไม่ได้รับการตอบรับ
:: พุทธภาษิต ::
ทุกฺโข พาเลหิ สงฺคโม.
สมาคมกับคนพาล นำทุกข์มาให้.
ขุ . ชา. นวก. ๒๗/ ๒๖๕.
THE WOLF AND THE GOAT
A Hungry Wolf spied a Goat browsing at the top of a steep cliff where he could not possibly get at her.
"That is a very dangerous place for you," he called out, pretending to be very anxious about the Goat's safety. "What if you should fall! Pleas litsen to me and come down! Here you can get all you want of the finest, tenderest grass in the country."
The Goat looked over the edge of the cliff.
"How very, very anxious you are about me," she said, "and how generous you are with your grass! But I know you! It's your own appetite you are thinking of, not mine!"
:: The moral of this story is ::
An invitation prompted by selfishness is not to be accepted.
