ต้นโอ๊กกับต้นอ้อ
ผู้แต่ง : อีสป
ณ บึงน้ำแห่งหนึ่ง มีต้นโอ๊กใหญ่ขึ้นแผ่กิ่งก้านอยู่ริมฝั่งและมีต้นอ้อขั้นอยู่ในน้ำ เวลามีลมพัดมา ต้นอ้อก็เอนลู่ไปตามลม ต้นโอ๊กจึงพูดขึ้นว่า " เจ้านี่ช่างไม่กล้าหาญเอาซะเลย ขนาดลมพัดเบา ๆ ก็ยังโอนเอนตาม ดุข้าสิ ไม่ว่าประจันหน้ากับอะไร ข้าก็ตั้งตรงไม่หวาดหวั่น "
และแล้วในคืนนั้น เกิดมีลมพายุพัดโหมกระหน่ำครั้งใหญ่ ต้นโอ๊กพยายามยืนต้านแรงพายุ แต่ก็ต้านไม่ไหวจนหักโค่นลงในที่สุด ส่วนต้นอ้อนั้น เมื่อพายุพัดผ่านไปก็ชูใบขึ้นตามเดิม ต้นอ้อเห็นสภาพของต้นโอ๊กจึงพูดว่า " การที่ข้าเจียมตัวว่าอ่อนแอ เอนลู่ไปตามลม ก็ยังดีกว่าเจ้าที่ทะนงตนว่าแข็งแรงจนพบจุดจบเช่นนี้ ".
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การโอนอ่อนที่เหมาะสมกับสถานการณ์ ดีกว่าแข็งกร้าวบ้าบิ่นจนเกิดอันตราย
:: พุทธภาษิต ::
กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ
บุคคลพึงเปล่งวาจางามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเลย
การเปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ผู้เปล่งวาจาชั่วย่อมเดือดร้อน
