นิทานอีสป เรื่อง สิงโตกับลา
ผู้แต่ง : อีสป
วันหนึ่งขณะที่สิงโตเดินอยู่ตามทางในป่าด้วยความหยิ่งผยอง สรรพสัตว์ทั้งหลายต่างหลีกทางให้มันด้วยความยำเกรง ลาตัวหนึ่งกลับกล้าร้องหมิ่นศักดิ์ศรีเจ้าป่าขณะที่มันเดินผ่านไป
สิงโตเลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธ แต่ทันทีที่หันหลังกลับไปเห็นว่าใครเป็นผู้พูด มันก็เดินจากไปเงียบๆ เจ้าลาโง่ไม่มีค่าพอที่มันจะกางกรงเล็บออกมาให้เสื่อมเกียรติเสียด้วยซ้ำ
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าใส่ใจกับคำกล่าวของคนโง่ ลืมมันไปเสีย
:: พุทธภาษิต ::
ปุริสสฺส หิ ชาตสฺส กุธารี ชายเต มุเข
ยาย ฉินฺทติ อตฺตานํ พาโล ทุพฺภาสิตํ ภณํ.
คนที่เกิดมา มีผึ่งเกิดอยู่ในปาก คนโง่กล่าวคำไม่ดี
ก็ชื่อว่าเอาผึ่งถากตัวเอง.
( พุทฺธ) องฺ. ทสก. ๒๔/ ๑๘๕.
THE LION AND THE ASS
One day as the Lion walked prouly down a forest aisle, and the animals respectfully made way for him, an Ass brayed a scornful remark as he passed.
The Lion felt a flash of anger. But when he turned his head and saw who had spoken, he walk quietly on. He would not honor the fool with even so much as a stroke of his claws.
:: The moral of this story is ::
Do not resent the remarks of a fool. Ignore them.
